Jesteśmy tu, aby Ci pomóc.
Niezależnie od tego, czy budujesz karierę, która pozwoli Ci naprawdę coś zmienić, czy też potrzebujesz wiarygodnych odpowiedzi na najtrudniejsze pytania dotyczące zrównoważonego rozwoju i wody, jesteśmy na to gotowi.
Żywica Kymene™ o podwyższonej wytrzymałości na mokro ma już prawie 65 lat. To sprawia, że jest starsza od Internetu, testów DNA i bezpestkowych arbuzów.
Pierwsza generacja żywic Kymene, wprowadzona na rynek w 1957 roku, na stałe zrewolucjonizowała branżę produkcji papieru. Od tamtej pory nasi naukowcy nieustannie udoskonalają podstawową chemię Kymene, tworząc nowsze generacje żywicy, które są lepsze dla środowiska i naszych klientów. Jesteśmy dumni z tego, że po ponad pół wieku żywice do wytrzymałości na mokro Kymene cieszą się największym zaufaniem na rynku.
Początki
Wszystko zaczęło się w 1944 roku, kiedy chemik Gerald Keim podjął pracę w firmie Hercules, która później zmieniła się w Solenis. Keim początkowo skupił się na opracowaniu modyfikowanych żywic mocznikowo-formaldehydowych (UF), standardowej technologii wytrzymałości na mokro, która działała tylko w środowiskach kwaśnych. Kiedy w latach pięćdziesiątych XX wieku pojawiły się warunki do produkcji papieru o neutralnym pH, Keim zaczął badać alternatywne platformy chemiczne, które mogłyby zastąpić żywice UF.
W 1957 roku jego eksperymenty z użyciem dietylenotriaminy, kwasu adypinowego i epichlorohydryny doprowadziły do uzyskania substancji chemicznej, która mogła zapewnić doskonałą wytrzymałość na mokro w warunkach neutralnego pH. Substancją tą była żywica poliamidowo-epichlorohydrynowa (PAE), która zapoczątkowała współczesną erę produkcji papieru z wytrzymałością na mokro. Firma Hercules złożyła pierwszy wniosek patentowy na żywicę PAE w 1957 roku, a następnie wprowadziła ją na rynek jako żywicę do wytrzymałości na mokro Kymene™ 557.
Kymene 557 odniosła natychmiastowy sukces. W pierwszym roku firma Hercules sprzedała żywicę Kymene 557 o wartości 7 milionów funtów, a w 1964 roku wartość ta wzrosła do 70 milionów funtów. Inne prace rozwojowe miały na celu poprawę efektywności kosztowej poprzez wzrost zawartości substancji stałych, a w połowie lat osiemdziesiątych XX wieku Hercules sprzedawał już rodzinę żywic PAE opartych na oryginalnych pracach Keima, zwaną obecnie 1. generacją żywic do wytrzymałości na mokro PAE.
Czystsza żywica Kinder Kymene
Pomimo początkowego sukcesu pierwsza generacja żywic Kymene miała swoje wady, zwłaszcza to, że zawierały one szkodliwe produkty uboczne — głównie 1,3-dichloropropanol (DCP) i 3-monochloropropan-1,3-diol (CPD). Po sklasyfikowaniu tych produktów ubocznych jako potencjalnie rakotwórczych naukowcy z firmy Hercules powrócili do pracy, aby zmniejszyć poziom tych substancji chemicznych w żywicach Kymene. W rezultacie w 1990 roku wprowadzono na rynek Kymene SLX — pierwszą żywicę drugiej generacji (G2) wytwarzaną w technologii PAE. Dziewięćdziesiąt procent europejskiego rynku żywic do wytrzymałości na mokro przeszło na nową technologię Kymene w pierwszym roku — jest to świadectwo tego, jak powszechnie nowa technologia została zaakceptowana w branży.
Aby ostatecznie zapewnić przemysłowi papierniczemu żywice Kymene całkowicie wolne od szkodliwych produktów ubocznych, naukowcy Hercules ponownie postanowili opracować następną generację produktów, wykorzystując do tego nową metodę: biodehalogenację.
Dzięki wsparciu brytyjskiego University of Kent firma Hercules mogła wykorzystać metody fizjochemiczne do izolowania mikroorganizmów, które były w stanie metabolizować DCP i CPD na glicerol, który był następnie spożywany przez
mikroorganizmy jako żywność. W odróżnieniu od innych metod stosowanych do redukcji i usuwania produktów ubocznych epichlorohydryny, biodehalogenacja zużywa bardzo mało energii, nie wymaga dodatkowych środków chemicznych i nie generuje dodatkowego strumienia odpadów. W 1994 roku 3. generacja (G3) wprowadziła tę technikę na pełną skalę, ale naukowcy z Hercules nadal szukali idealnego rozwiązania o wysokiej zawartości substancji stałych i niewielkiej ilości produktów ubocznych.
Od mikroorganizmów do membran
Opracowanie procesu biodehalogenacji w celu zmniejszenia ilości DCP i CPD poniżej poziomu wykrywalności było naprawdę nieszablonowym sposobem na uzyskanie czystszej technologii PAE. Jednak biodehalogenacja ograniczyła również ilość cząstek stałych i wymagała utrzymała surowego reżimu konserwacji, aby uniknąć „infekcji” ze strony innych mikroorganizmów. Czasami sprawiało to, że proces był nieprzewidywalny.
Aby pokonać te ograniczenia, naukowcy z firmy Hercules w połowie pierwszej dekady XXI wieku wypróbowali technologię nanofiltracji (separacji membranowej). W tym procesie stosuje się żywicę Kymene po rafinacji mającej na celu zniszczenie CPD (PB-CPD) z wiązaniem polimerowym i przepuszcza ją przez urządzenie do nanofiltracji, usuwając zasadniczo wszystkie produkty uboczne przy jednoczesnym zachowaniu wysokiej zawartości cząstek stałych i funkcjonalności. W rezultacie nasze najnowsze technologie G3 Kymene są w stanie zmaksymalizować wytrzymałość na mokro przy jednoczesnym ograniczeniu ilości DCP, CPD, PB-CPD i ogólnego AOX (adsorbowalne halogenki organiczne) oraz większej ilości cząstek stałych.
Następny krok
Ostatecznie Solenis i Kymene pokonały długą drogę — od wynalezienia nowego dodatku do wytrzymałości na mokro w laboratorium do masowej produkcji i dystrybucji na całym świecie — i nie możemy się doczekać, aby kontynuować rafinację i wprowadzanie nowej generacji żywic do wytrzymałości na mokro, które mają korzystny wpływ na zrównoważony rozwój i rentowność naszych klientów. Dziękujemy za udział w ankiecie.
1957
Pierwszy zgłoszony wniosek patentowy na technologię żywicy poliamidowo-epichlorohydrynowej (PAE), inaugurujący nową erę żywicy do wytrzymałości na mokro Kymene 557.
Lata osiemdziesiąte
Rozpoczęcie prac nad produktami zawierającymi mniej niż 1000 cząstek na milion (ppm) 1,3-dichloropropanolu (1,3-DCP).
1990
Żywica G2 Kymene SLX o wytrzymałości na mokro z zawartością 1,3-DCP poniżej 1000 ppm wchodzi na rynek europejski.
1993
Żywica do wytrzymałości na mokro Kymene ULX wchodzi na europejski rynek. Ten produkt wykorzystuje „biodehalogenację”, aby stać się pierwszą żywicą do wytrzymałości na mokro G3.
1999
Kolejna premiera — pierwsza żywica G3, która umożliwia producentom papieru produkcję produktów o obniżonej lub niewykrywalnej zawartości 3-monochloropropan-1,2-diolu (3-MCPD) i 1,3-DCP.
2005
Wraz z wprowadzeniem na rynek żywicy do wytrzymałości na mokro Kymene 217LX powstaje zupełnie nowa kategoria żywic do wytrzymałości na mokro: G2,5.
2008
Udoskonalenie technologii separacji membranowej umożliwia produkcję żywic do wytrzymałości na mokro G3 o wyższej zawartości cząstek stałych i większej wydajności.
2010
Seria produktów G1 została zmodernizowana, aby uzyskać znacznie niższe wartości 1,3-DCP i 3-MCPD.
2012
Wprowadzenie nowych żywic do wytrzymałości na mokro Kymene LHP i GHP do serii produktów G2,5 i G3.
2015/2016
Oferta EMEA została poszerzona o produkty G2 i G2,5 zawierające teraz <500 ppm 1,3-DCP.
2017
G1,5, wydajna żywica o zerowej zawartości LZO i doskonałej stabilności magazynowej, wchodzi na rynek Ameryki Północnej.
2018
Żywica Kymene 5720 wchodzi na rynek europejski, oferując zmniejszenie zawartości 1,3-DCP o 99,5 procent w porównaniu z oryginalną żywicą Kymene 557.
2020
Oferta EMEA jest w pełni zgodna z najnowszymi wymogami oznakowania ekologicznego UE i Nordic dla bibułek higienicznych.
Żywica Kymene 888ULX wchodzi na rynek w regionie Azji i Pacyfiku. Pierwsza żywica G3 produkowana bez konieczności stosowania technologii oczyszczania poreakcyjnego.
2023
Kymene PBF 1250 i Kymene PBF 1350 są wprowadzane na rynki północnoamerykańskie, aby umożliwić producentom spełnienie wymogów dotyczących papieru mającego kontakt z żywnością. Kymene ECL30 jest wprowadzany w Ameryce Północnej z myślą o klientach, którzy muszą spełnić wymagania ekologicznej etykiety UE i Nordic dla produktów z bibułki higienicznej.
2024
Żywice PAE o zmniejszonym śladzie węglowym są wprowadzane na rynek EMEA. Kymene LFC 20 i Kymene LFC 217 to przykłady żywic zwiększających wytrzymałość na mokro G2 i G2.5. Dzięki ich zastosowaniu ślad węglowy produktu można zmniejszyć nawet o 80% w porównaniu z obecnymi żywicami zwiększającymi wytrzymałość na mokro 2. generacji.
Aby uzyskać więcej informacji na temat dodatków Kymene™ wzmacniających wytrzymałość na mokro, zapoznaj się z naszą stroną poświęconą innowacjom i dodatkowymi zasobami. Aby uzyskać pomoc techniczną w przypadku konkretnego wyzwania, skontaktuj się z ekspertem Solenis już dziś.
Niezależnie od tego, czy budujesz karierę, która pozwoli Ci naprawdę coś zmienić, czy też potrzebujesz wiarygodnych odpowiedzi na najtrudniejsze pytania dotyczące zrównoważonego rozwoju i wody, jesteśmy na to gotowi.